لوستِر (به فرانسوی: Lustre)یا نورافشان[۱] وسیله‌ای برای نگه‌داشتن یک یا چند لامپ است که معمولاً به صورت ثابت بر سقف یا روی دیوار نصب می‌گردد. بعضی از لوسترها با ده‌ها لامپ و منشور بلوری مزین می‌شوند.
در دوره بیزانس از لوسترها به‌عنوان نگهدارنده منبع‌های نوری مانند شمع استفاده می‌شد و به پلی کندلا (به انگلیسی: polycandela) معروف بودند. در اواخر دوره باستان و تکامل بیشتر در اوایل قرون وسطی، پلی کندلا در مکان‌هایی مانند کلیساها، کنیسه‌ها و خانوارهای اشرافی استفاده شد و شک یک قاب برنزی یا آهنی را به خود گرفت که تعداد مختلفی از پیاله‌ها کروی شکل شیشه‌ای را در خود جای می‌داد. یک فتیله و پر از روغن.
اولین لوسترهای شناخته شده حدود قرن ۱۴ میلادی به وجود آمدند. این لوستر ها طراحی ساده داشتند : دو تیر چوبی که صلیبی را شکل می دادند. و البته پاشنه ای در هر انتها که شمع را نگه می داشت. با این که مانند طراحی های آینده پر زرق و برق نبودند، اجزا و نوع ایده هنوز مورد استفاده است. به غیر از استفاده اصلی شان که در کلیسا ها،صومعه ها و مکان های جمعی بزرگ بود، هزینه ی (بالای) آن ها باعث می شد فقط افراد ثروتمند از عهده ی خرید و نگهداری لوستر بر آیند.
اولین لوسترهای شمعی توسط ثروتمندان در قرون وسطی استفاده شد. این نوع لوستر را می‌شد به اتاق‌های مختلف منتقل کرد. از قرن پانزدهم، اشکال پیچیده‌تر لوسترها، بر اساس طرح‌های حلقه یا تاج، به ویژگی‌های تزئینی رایج در کاخ‌ها و خانه‌های اشراف، روحانیون و تجار تبدیل شدند. قیمت بالای آنها لوسترها را به نمادی از تجمل و موقعیت تبدیل کرده‌است.
